کابل های نوری در فضای باز برای کنترل دماهای شدید و شرایط آب و هوایی از طریق چندین ویژگی کلیدی طراحی شده اند:
جنس ژاکت بیرونی: روکش بیرونی کابل های نوری در فضای باز معمولا از مواد ناهموار مانند پلی اتیلن (PE) یا پلی وینیل کلراید (PVC) ساخته می شود. این مواد در برابر اشعه ماوراء بنفش، مواد شیمیایی و آسیب فیزیکی محافظت می کنند. برای کابل هایی که در معرض دماهای شدید قرار دارند، ممکن است از موادی مانند PE درجه حرارت پایین یا الاستومرهای ترموپلاستیک (TPE) استفاده شود.
تحمل دما: کابلهای نوری در فضای باز طوری طراحی شدهاند که طیف وسیعی از دما را تحمل کنند. آنها معمولاً محدوده دمای عملیاتی مشخصی دارند، مانند -40 درجه سانتیگراد تا 70 درجه سانتیگراد (40- درجه فارنهایت تا 158 درجه فارنهایت). این با استفاده از موادی به دست می آید که در این دماها انعطاف پذیر و بادوام باقی می مانند.
انبساط حرارتی: مواد مورد استفاده در ساخت کابل های نوری در فضای باز به گونه ای انتخاب می شوند که انبساط و انقباض حرارتی را در خود جای دهند. این به جلوگیری از شکننده شدن کابل در دماهای سرد یا نرمی بیش از حد در گرمای زیاد کمک می کند.
ضد آب: کابلهای فضای باز اغلب دارای ویژگیهای مسدودکننده آب مانند نوارهای پر از ژل یا مقاوم در برابر آب هستند تا از نفوذ رطوبت جلوگیری کنند، که میتواند در هوای سرد یخ بزند و باعث آسیب شود. در مناطق مستعد باران یا برف شدید، این ویژگی ها برای حفظ عملکرد بسیار مهم هستند.
اعضای زره و استحکام: برخی از کابلهای نوری در فضای باز دارای لایههای حفاظتی اضافی، مانند زره فلزی یا اعضای استحکام، برای محافظت در برابر ضربههای فیزیکی و ایجاد دوام بیشتر در محیطهای خشن هستند.
فیبر مقاوم در برابر دما: فیبرهای نوری خود به گونهای طراحی شدهاند که در محدوده دمایی وسیعی کار کنند و پوششهای محافظ روی الیاف برای حفظ عملکرد علیرغم تغییرات محیطی انتخاب شدهاند.
تست و استانداردها: کابلهای نوری در فضای باز تحت آزمایشها و استانداردهای دقیقی قرار دارند تا اطمینان حاصل شود که میتوانند تحت شرایط مختلف محیطی به طور قابل اعتماد عمل کنند. این آزمایش ها شامل چرخه دما، قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش و تست رطوبت است.
کابلهای نوری در فضای باز به گونهای ساخته شدهاند که انعطافپذیر باشند و حتی در شرایط آب و هوایی چالشبرانگیز عملکرد قابل اعتمادی ارائه دهند.