چه تفاوت های خاصی بین آنها وجود دارد کابل نوری لایه باز و کابل نوری مرکزی در فضای باز؟
کابل نوری لایه باز (که به کابل لوله شل نیز گفته می شود):
ساختار: کابل نوری رشتهای لایه بیرونی از بیش از یک لوله غیربسته تشکیل شده است که ممکن است در داخل یک لوله اصلی قرار گیرد. هر لوله شل شامل مجموعهای از فیبرهای نوری است که به نظر من ممکن است با استفاده از مواد ژلدار یا مسدودکننده آب پوشانده شوند. این لوله های آزاد در اطراف یک عضو استحکام مرکزی رشته می شوند.
محافظت: لولههای بسته نشده روی این طرح کابل ایمنی فرد را برای فیبرهای نوری فراهم میکند و از آسیبهای ناشی از رطوبت، آب و فشار فیزیکی جلوگیری میکند. ژل یا مواد مسدود کننده آب در لوله های شل کمک می کند تا در برابر نفوذ آب قرار بگیرند.
انعطافپذیری: ساختار لولهای که بسته نشده است به انعطافپذیری و مدیریت آسان در برخی از مراحل نصب اجازه میدهد. چیدمان رشته ای برق تحویلی را فراهم می کند و در برابر نیروهای خارجی محافظت می کند و آن را برای تاسیسات هوایی، مجرای و دفن مستقیم مناسب می کند.
مواد فیبر: کابلهای نوری رشتهای لایه بیرونی باید در تعداد فیبرهای متعدد، از تعداد کم فیبر (6 تا 24 فیبر) و تعداد بیش از حد فیبر (تودهها یا حتی فیبرهای اضافی) شروع شود.
سهولت ورود به: در صورت انجام هر گونه اتصال فیبر یا کار تعمیر و نگهداری، لوله های بسته نشده به راحتی قابل دسترسی هستند و فیبرهای جداگانه ممکن است به هم متصل یا خاتمه پیدا کنند.
کاربردها: این شکل از کابل معمولاً در شبکه های ستون فقرات طولانی، علاوه بر تاسیسات بیرونی که در آن به فیبر بیش از حد متکی هستند و مقاومت در برابر شرایط سخت محیطی مورد نیاز است، استفاده می شود.
استحکام و دوام: عضو اصلی الکتریسیته به کابل استحکام و فشار می دهد و به آن اجازه می دهد در برابر شرایط آب و هوایی بیش از حد، زمین های ناهموار و تأثیرات خارجی مقاومت کند.
کابل نوری مرکزی در فضای باز (به علاوه به عنوان کابل بافر محکم نیز شناخته می شود):
ساخت و ساز: کابل نوری اصلی در فضای باز با فیبرهای بافر محکم ساخته شده است، که در آن هر فیبر نوری با استفاده از لایه ای از مواد بافر پوشش داده شده و محافظت می شود. این فیبرهای بافر در اطراف یک عضو مهم انرژی قرار دارند.
محافظت: پوشش بافر محکم روی هر فیبر به عنوان یک لایه ایمنی در مخالفت با تنش های مکانیکی، شامل خمش و پیچش عمل می کند. طراحی کابل علاوه بر این شامل لایههای اضافی برای مسدود کردن آب و مقاومت در برابر رطوبت است.
انعطافپذیری: ایجاد بافر فشرده انعطافپذیری بهتری را ایجاد میکند و رسیدگی به آن را در مراحلی از مراحل نصب و خاتمه دشوارتر میکند. می توان از آن برای تاسیسات هوایی، کانالی و دفن مستقیم استفاده کرد.
تکیه فیبر: کابلهای نوری قابل توجه در فضای باز معمولاً دارای تعداد فیبر کم تا متوسط هستند که از برخی فیبرها تا حدود نود و شش فیبر متغیر است.
سهولت حق ورود به: در صورت اتصال یا حفظ فیبر، هر فیبر در داخل طرح بافر محکم می تواند برای اتصال یا خاتمه به قسمت من دسترسی داشته باشد.
کاربردها: این شکل از کابل معمولاً در استقرار شبکه محلی (LAN)، اتصالات فیبر به خانه (FTTH) و سایر برنامه های تبادل کلامی در فواصل کوتاه استفاده می شود.
استحکام و دوام: عضو اصلی استحکام یکپارچگی ساختاری را فراهم می کند و از الیاف در برابر تأثیرات و نیروهای خارجی محافظت می کند. لایه های اضافی مسدود کننده آب، مقاومت در برابر رطوبت و نفوذ آب را ایجاد می کنند.
طراحی مقطعی کابل نوری رشتهای لایه بیرونی و عملکرد هر جزء در لایه چیست؟
طراحی مقطعی کابل نوری لایه باز دارای چند لایه است که هر کدام دارای ویژگی های خاصی است تا از استحکام، حفاظت و قابلیت اطمینان طولانی مدت کابل در محیط های خارج از درب مطمئن شود. در زیر شرح مفصلی از اجزای درون لایه ها و عملکردهای مربوط به آنها ارائه شده است:
عضو استحکام مرکزی: عضو برق با ارزش در وسط قرار دارد، زیرا ستون فقرات کابل، پشتیبانی ساختاری و مقاومت در برابر نیروهای کششی را در نقطهای از راهاندازی و در مرحلهای از طول عمر آن تامین میکند. مواد متداول برای این باقیمانده شامل نخ آرامید یا فایبرگلاس است که به دلیل الکتریسیته کششی بیش از حد آنها انتخاب شده است.
لولههای بافر یا لولههای شل: اطراف عضو حیاتی الکتریسیته، لولههای بافر یا لولههای بسته نشده فیبرهای نوری زن یا مرد را احاطه میکنند. این لوله ها به عنوان یک محفظه محافظ عمل می کنند و از فیبرهای نوری حساس در برابر تأثیرات خارجی از جمله رطوبت، فشار بدن و آلاینده های محیطی محافظت می کنند. چیدمان الیاف در لولههای مجزا، مقابله و نگهداری با مشکل کمتری را ممکن میسازد.
لایه تقویت کننده فیبر: برخی از طرح ها شامل یک لایه اضافی برای تقویت الیاف هستند. این لایه مقاومت کابل را در برابر نیروهای خمشی و خرد شدن، از جمله یک درجه حفاظت مکانیکی اضافی برای فیبرهای نوری داخل لوله های بافر یا لوله های آزاد، تقویت می کند. این دوام کابل را تکمیل می کند، به ویژه در موارد احتمالی نصب سخت.
عناصر مسدود کننده آب: به طور استراتژیک در کابل یکپارچه شده اند، عوامل مسدود کننده آب موقعیتی حیاتی در جلوگیری از ورود رطوبت دارند. این لایه قابلیت اطمینان طولانی مدت فیبرهای نوری را از طریق محافظت از آنها در برابر آسیب های ناشی از آب تضمین می کند. مواد مسدودکننده آب ممکن است شامل ژل ها یا نوارهایی نیز باشند که در حالی که در معرض رطوبت نیستند متورم می شوند و مانعی ایجاد می کنند.
لایه زره (اختیاری): در برخی
کابل های نوری لایه باز ، یک لایه زره برای ایمنی بیشتر فیزیکی محافظت می شود. این لایه که معمولاً از فلز موجدار یا آلومینیوم ساخته شده است، به عنوان یک مانع در برابر حملات جوندگان، سایش و نیروهای خارجی مختلف که ممکن است یکپارچگی کابل را به خطر بیندازند، عمل می کند. زره مکمل استحکام کابل است و آن را برای محیط های سخت بیرونی مناسب می کند.
ژاکت بیرونی: بیرونی ترین لایه، ژاکت بیرونی، دفاع اولیه در برابر عوامل محیطی است. این ژاکت متشکل از مواد بادوام که شامل پلی اتیلن یا پلی اورتان است، در برابر اشعه ماوراء بنفش، ترکیبات شیمیایی و سایش فیزیکی مقاومت می کند. این به عنوان اولین خط دفاعی کابل عمل میکند و اطمینان میدهد که اجزای محصور شده بیش از قرار گرفتن طولانی مدت در خارج از درها محافظت میشوند. ژاکت بیرونی اغلب شامل علامت هایی برای هویت کابل، راهنمایی نصب و انطباق با استانداردهای صنعتی است.
برای ارزیابی عملکرد کلی کابل و مناسب بودن آن برای بستههای خارجی خاص، درک عملکردهای هدفمند هر چیز در داخل طراحی مقطعی مهم است. این طراحی کامل تضمین میکند که کابل نوری لایه باز میتواند در برابر چالشهای ناشی از موقعیتهای مختلف محیطی، فشار بدن و خطرات قابلیت در تأسیسات در فضای باز مقاومت کند.3